„Leśne kościoły” ewangelickie  – miejsca odludnie położone w beskidzkich lasach, zwłaszcza w Beskidzie Śląskim, gdzie w okresie kontrreformacji (w latach ok. 1654-1709) ewangelicy ze Śląska Cieszyńskiego potajemnie odprawiali nabożeństwa.

W 1654 roku tzw. komisja religijna z polecenia cesarza Ferdynanda III odebrała ewangelikom Śląska Cieszyńskiego wszystkie kościoły. Miejscowa ludność ewangelicka mając jeszcze w pamięci niedawno zakończoną wojnę 30-letnią w obawie przed represjami nie stawiała oporu.

Miejscowi ewangelicy nie mogąc gromadzić się w kościołach korzystali z posługi wędrownych kaznodziejów, którzy na te tereny potajemnie przybywali głównie z Górnych Węgier, ale też i z Dolnego Śląska czy z Królestwa Polskiego. Nabożeństwa odprawiano na odludnych miejscach, głównie w górach. Było tych miejsc wiele, często zmieniano je dla uniknięcia represji. Do naszych czasów dzięki ustnym przekazom zachowała się pamięć o dziewięciu takich miejscach, znajdujących się w górach, w Beskidzie Śląskim. W jego polskiej części znajduje się ich sześć, po stronie czeskiej trzy.

Stół ołtarzowy „Jan” w Bielsku-Białej
Jest to jedyny kościół leśny leżący nie wysoko w górach, ale na południowych peryferiach Bielska-Białej, w sąsiedztwie Bielskich Błoni, obok czerwonego szlaku do schroniska „Stefanka” na Koziej Górze. Parafia ewangelicka w Bielsku-Białej, w porozumieniu z konserwatorem zabytków, od 1996 organizuje nabożeństwa przy kamiennym stole ołtarzowym w przeddzień pamiątki założenia swojego kościoła. Obok stołu umieszczono w 1996 mały głaz z wyrytym wersetem biblijnym i informacją o znaczeniu tego miejsca.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/”Leśne_kościoły”_ewangelickie_w_Beskidach