Pojawienie się budynku szkoły w Śleszowie wynika z decyzji króla Fryderyka II Pruskiego z 1763 r., kiedy to nakazał budowę szkół w każdej większej wsi oraz zdecydował o przedłużeniu nauki z 6 do 8 lat. Obowiązek utworzenia szkoły nałożył na właścicieli majątków. Śleszów należał do pobliskiego majątku w Zdziesławicach.

Pierwszą szkołę z drewna i gliny zbudowano w 1838 r. za sprawą właściciela majątku – Erdmanna Hugo Herrmanna Rennera. Jej inspektorem był ksiądz ewangelicki z Jemielna. Do szkoły chodziło około 40-50 dzieci ze Śleszowa i Zdziesławic.

Drugi budynek szkoły w Śleszowie otwarto w 1880 r. Zaprojektowano w nim użytkowe poddasze, które było przeznaczone na mieszkanie nauczycielskie.

W tej szkole pracował jako nauczyciel Max Balden, który w 1926 r. w okolicach wsi znalazł kamienną siekierę z młodszej epoki kamiennej (4000-2000 p.n.e.) i podarował ją jednemu z wrocławskich muzeów. Naukowcy, którzy wkrótce po tym przybyli do Śleszowa znaleźli grób ze starszej epoki kamiennej, w którym znajdowały się naczynia oraz fragmenty żaren.

Szkoła działała do 1945 r. nauczając dzieci ze wspomnianych wiosek podstawowych wiadomości takich jako liczenie, pisanie, czytanie oraz podstaw wyznania ewangelicko-augsburskiego. Dzisiaj budynek szkoły jest budynkiem mieszkalnym.