Śląski hutnik i pisarz znany z wydanego w Krakowie w 1612 roku dzieła pod tytułem „Oficcina ferraria ábo hutá i wárstát z kuźniámi szláchetnego dziełá żeláznego„. Ten kuźniczy poemat został dedykowany Andrzejowi Kochcickiemu, panu na Lublińcu, gorliwemu protestantowi. Walenty Roździeński, pilny czytelnik Pisma Świętego, swoje cytaty biblijne oparł na ewangelickiej postylli górniczej z 1562 roku „Sarepta” Ks. Jana Mathesiusa (przyjaciela Marcina Lutra). Sam Roździeński musiał opuścić swoją roździeńską kuźnicę w 1595 roku na skutek konfliktu z właścicielką kuźni i całej okolicy, Katarzyną Salamon z którą przegrał sprawę sądową. Został skazany na więzienie i w 1599 r. uwięziony w Pszczynie. Odzyskał wolność dzięki pomocy Andrzeja Kochcickiego, pana na Koszęcinie, właściciela hut, którymi zarządzał do tej pory Roździeński. Po śmierci Katarzyny Salamon wrócił do Roździenia, gdzie wspólnie z bratem prowadził swoją kuźnicę.