Bobkowska Wanda (1880-1948), historyczka pedagogiki, nauczycielka akademicka, działaczka parafii ewangelickiej w Krakowie, urodziła się w Krakowie. W 1904 r. ukończyła  Seminarium Nauczycielskie Żeńskie F. Preisendanza i historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1925 r. otrzymała doktorat na podstawie rozprawy „Nowe prądy w szkole ludowej na ziemiach polskich na początku wieku XIX”. Uczyła także w szkole ewangelickiej mieszczącej się przy krakowskiej parafii (ul. Grodzka) i podjęła starania, aby kobiety uzyskały możliwość zasiadania w starszyźnie zborowej, stało się to możliwe w 1927 r. (była jedną z trzech kobiet, które weszły w skład starszyzny).
Bobkowska wykładała w: Studium Pedagogicznym UJ (1928–1938), Seminarium Żeńskim im. J. Joteyko (1929–1931), Państwowym Pedagogium (1931–1939). W okresie okupacji prowadziła tajne nauczanie i pracowała w Radzie Głównej Opiekuńczej. W 1945 roku została dyrektorką Państwowego Pedagogium i współorganizowała Państwową Wyższą Szkołę Pedagogiczną.
Zmarła 30 listopada 1948 r. i została pochowana na Cmentarzu Rakowickim.

Źródło:
Grażyna Kubica-Heller, Wanda Bobkowska, nauczycielka i działaczka ewangelicka, [w:] Krakowski Szlak Kobiet. Przewodniczka po Krakowie emancypantek, pod red. E. Furgał, Kraków 2009.