Wieża Trynitarska w Lubaniu to jedyna pozostałość po gotyckim kościele parafialnym pw. Św. Trójcy powstałym w 1320 r. Kościół wielokrotnie ulegał pożarom i był odbudowywany. Od pożaru w 1760 r. pozostał w ruinie. Ruiny kościoła zostały ostatecznie rozebrane w 1882 r. Pozostała tylko wieża, która służyła jako dzwonnica przy klasztorze magdalenek.
To budowla na rzucie kwadratu, ostatnia kondygnacja ośmioboczna. Na ostatniej kondygnacji zamurowane gotyckie okna. Wieże nakrywa dach w formie namiotu. W przyziemiu wieży wmurowane epitafium J.G. Wincklera, zmarłego w 1679 r. Wieża obecnie nie jest użytkowana.
Kościół parafialny pw. Św. Trójcy ewangelicy przejęli w 1524 r., a pierwszym kaznodzieją był Georg Hew. Za sprzyjanie protestantyzmowi Lubań (należący do Związku Sześciu Miast Łużyckich) został ukarany przez cesarza Ferdynanda m.in. utracił prawo mili piwnej, a także skonfiskowano majątki miejskie.
W 1654 r. utworzono w Lubaniu parafię ewangelicką w danym katolickim kościele parafialnym. Kościół pw. Św. Trójcy był tzw. kościołem symultanicznym, czyli takim, w którym odbywały się nabożeństwa katolików i luteran. Był symbolem pokojowego współistnienia obu wyznań.

Źródła:
Słownik geografii turystycznej Sudetów. Pogórze Izerskie, tom I, (red. Marek Staffa), Wrocław 2003;
K. Fokt, Ł. Tekiela, W. Bena, D. Koreś, Vademecum historii Górnych Łużyc, Lubań 2011;
Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie